ارزش اعتقاد به مقام امامت امامان

ارزش اعتقاد به مقام امامت امامان

میسر بن عبدالعزیز یکى از شیعیان و مؤ منین راستین  مى گوید: به حضور امام صادق (ع ) رفتم و عرض کردم : در همسایگى ما، مردى زندگى مى کند که من شب براى نماز بیدار نمى شوم مگر از صداى او، که گاهى مشغول قرائت قرآن است و آیات قرآن را مکرر مى خواند و زارزار گریه مى کند و گاهى مناجات و دعا مى کند.و از حال او به جستجو پرداختم ، گفتند: او شخصى است که از همه ما گناهان پرهیز مى کند (خلاصه یک چنین همسایه مؤ من و پاکى دارم.امام صادق (ع ) فرمود: آیا آنچه را تو اعتقاد دارى (یعنى قبولى ولایت و رهبرى ما)، او اعتقاد دارد؟
گفتم : تحقیق نکرده ام ، خدا بهتر مى داند.پس از این ملاقات ، سال بعد موسم حج فرا رسید، قبل از رفتن به مکّه ، از احوال آن مرد همسایه جویا شدم ، دریافتم که اعتقاد به امامان ائمة اطهار(ع ) ندارد.به حج رفتم و در مکّه به حضور امام صادق (ع ) رسیدم و پس از احوالپرسى ، باز از همسایه خودم تعریف کردم و گفتم : همواره به تلاوت آیات قرآن و دعا و مناجات اشتغال دارد و...امام فرمود: آیا آنچه تو معتقدى ، او نیز اعتقاد دارد؟ (یعنى امامت ما را قبول دارد) عرض کردم : نه .امام صادق (ع ) فرمود: اى میسر! احترام کدام سرزمین از سرزمینهاى دیگر بیشتر است ؟
گفتم : خدا و پیامبر و فرزندان او آگاهترند.فرمود: بهترین زمینها بین رکن و مقام (بین حجرالاسود و مقام ابراهیم در کنار کعبه ) است که گلشنى از گلشنهاى بهشت مى باشد، و همچنین میان قبر رسول خدا (ص ) و منبر آنحضرت  که گلستانى از گلستانهاى بهشت است ، سوگند به خدا اگر کسى عمر بسیار کند و بین رکن و مقام ، قبر و منبر رسول خدا (ص ) هزار سال به عبادت خدا سرگرم شود، و سپس او را مظلوم و بى گناه در بسترش مانند گوسفند زاغ چشم سر ببرند، و خدا را با آن حال ملاقات نماید ولى داراى اعتقاد به ولایت ما نباشد لکان حقیقا على اللّه یکبه على منخریه فى نار جهنّم : بر خداوند روا باشد که او را به رو در آتش ‍ دوزخ بیفکند .